تدوین ضوابط عام طراحی جداره های تاریخی شهر تهران با توجه به ترجیحات مردم (نمونه موردی خیابان فردوسی)

هر شهروند در تجربه ی روزانه خود در شهر همواره با نماهایی برخورد می کند که بیشترین تاثیر را در خوانش او از شهر می گذارند. این نماها به عنوان قدرتمندترین عناصر طراحی شهری در ذهن شهروندان حضور دارند. در حال حاضر بخش وسیعی از بدنه های ارزشمند شهری (لبه خیابان ها) که تاریخ و نشانه سیمای شهری تهران را تشکیل می دادند، تخریب شده و از بین رفته اند؛ و الحاقات آزاردهنده ای نیز به بقایای بدنه ها و بناها افزوده شده است. بخش باقیمانده بدنه های شهری نیز در معرض تخریب و جایگزینی با معماری بی هویت و فاقد ارزش معمول و رایج است. هدف این پژوهش تدوین ضوابط طراحی جداره در ساخت و سازهای جدید محور فردوسی تهران بر مبنای نظر مردم و متخصصان بوده است. این پژوهش از منظر هدف پژوهشی کاربردی و رویکرد آن کمی-کیفی)، نوع تحقیق بنیادی و کاربردی، روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. در این تحقیق ابتدا جهت بررسی زمینه های نظری، مفهومی، روش های موجود، به کتابخانه ها و منابع معتبر علمی مراجعه و متون مرتبط با موضوع بررسی شده است. و جمع آوری اطلاعات تحقیق بر مبنای دو روش کلی کتابخانه ای و تدوین پرسشنامه بوده است. یک طیف مخاطبان پرسشنامه شهروندان و کسبه محور فردوسی بودند که با نظر خود سبک معماری برگزیده خود را انتخاب کردند، مخاطب دیگر کارشناسان بودند که سبک مناسب این محور را پیشنهاد دادند. نتایج پرسشنامه ها به صورت کیفی و همچنین با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفته و از همپوشانی نظر مردم و متخصصین در مورد سبک مطلوب و همچنین مولفه های بهینه به منظور ارائه ضوابط عام طراحی جداره های شهری استفاده شده است.